ทางแยก - ไหมลี (๕)
ข้าวใหม่หุงสุกร้อนๆ กับน้ำข้าวข้นสีน้ำตาลอ่อน
แข่งกันส่งกลิ่นหอมฟุ้งตลบอบอวล
กลางลานดินในตุ๊บไร่
แม่ไหมตักข้าวร้อนๆจากหม้อ เทกองลงบนใบตองกล้วยป่าที่ปูทับซ้อนแน่นหนา
ข้างกองข้าว มีกะละมังน้ำข้าว วางคู่กับต้มไก่ใส่ใบยาม้งในหม้อใบย่อม
“น่อ ๆ ๆ ๆ”
(กิน ๆ ๆ ๆ)
พ่อแม่ไหมยิ้มแย้ม เชิญชวนทุกคนให้ร่วมวงกินข้าวมื้อพิเศษ
รสหวานหอมของข้าวใหม่
เคล้ากลิ่นใบ “ย่างชั่วดั่ว” ในต้มไก่
ทำเอามุ่งน้ำตารื้นด้วยความคิดถึงพ่อแม่ พี่และน้องสาว
ภาพจำสุดท้ายระหว่างเขากับทุกคน ในวันร่วมวงกินข้าวใหม่ที่บ้าน เมื่อกว่าสิบปีที่แล้ว
ผุดพรายขึ้นมาในความคิดคำนึง
ข้าวใหม่ ต้มไก่และน้ำข้าวหอมๆ ที่เขาและน้องสาวแย่งกันตักกินอย่างเอร็ดอร่อย
เสียงพูดคุย เสียงหัวเราะหยอกเอินกัน
ยังติดตรึงอยู่ในความทรงจำ
วันแห่งความสุขพร้อมหน้านั้น
ใครเลยจะคาดคิด ว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายสำหรับ ทุกคน
ไม่กี่วันหลังกินข้าวใหม่
จู่ๆพ่อก็ล้มป่วย และจากไปหลัง “น่อเป๊โจ่ว” (ประเพณีปีใหม่ม้ง)
เขายังจำภาพแม่นั่งข้างศพพ่อ ร่ำไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจ
ลูกๆ ๓ คนตื่นตระหนก พากันร้องไห้ระงม
วันฝังศพพ่อ ลุงพี่ชายของพ่อเรียกแม่ไปคุย
ไม่มีใครรู้ว่าคุยกันเรื่องอะไร แต่มุ่งเห็นแม่เอาแต่ร้องไห้
หน้าแล้งปีนั้น ยังไม่ทันได้เวลาฟันไร่
แม่สลัดทิ้งความเศร้าโศก บอกลูกๆว่า ...
ไม่มีพ่อแล้ว ต่อไปนี้เราทุกคนต้องช่วยกันทำงาน
“เราต้องช่วยเหลือตัวเอง อย่าคิดพึ่งใครทั้งนั้น”
แม่พาพี่สาวและน้องสาว ออกไปถางไร่ก่อนใครเพื่อน
ทุกเช้าแม่จะพูดคำเดิมซ้ำๆกับมุ่ง
“ก้อ (เธอ) ต้องรักษาตัวเองให้หายเร็วๆ”
มุ่งเกิดมาพร้อมความป่วยไข้ชั่วนาตาปี
สามวันดีสี่วันไข้ บ่อยครั้งก็ล้มหมอนนอนเสื่อให้พ่อแม่ป้อนข้าวป้อนน้ำ
คนในหมู่บ้านมักเรียกเขาลับหลังว่า ...
“หยงเลตั่วเหลอะ” (คนใกล้ตาย)
พ่อกับแม่ ... ดิ้นรนหาวิธีรักษา ทุกทาง
ขอหมอผีประจำหมู่บ้านมา “อัวเน้ง” (ทำผีเวลาป่วย) ให้ไม่รู้กี่รอบ
ขึ้นภูขุดหายาป่าที่คนเฒ่าคนแก่บอกเล่าไว้ ไม่รู้กี่ภูกี่ดอย
ลงพื้นราบไปขอปันยาหม้อจากหมอคนเมืองมา ทั้งอบ ทั้งรม ทั้งต้มให้กิน
แต่ไม่ว่าจะทำยังไง วิธีไหน มุ่งก็ไม่หาย
หมดปัญญา สิ้นหนทาง ...
พ่อที่สูบฝิ่น แก้อาการปวดเมื่อยมาแต่รุ่นๆ
ตัดสินใจลองเอาฝิ่นกวาดคอให้มุ่ง เพราะเชื่อว่า ...
ฝิ่นที่คนม้งถือว่าเป็นยาสมุนไพรพื้นบ้าน น่าจะช่วยรักษาลูกได้
แต่ ... ฝิ่นก็ไม่ช่วยให้มุ่งหาย ซ้ำร้ายกลับมีอาการ “ติดฝิ่น”
สารรูปของเขาในวัยเด็กจึง ...
ทั้งผอมแห้งแคระแกร็น ซูบซีดไร้เรี่ยวแรงเหมือนคนใกล้ตาย
เป็น ... “หยงเลตั่วเหลอะ”
ที่ผู้คนในหมู่บ้านเฝ้ามองด้วยความสงสารและเวทนา
สนใจสมัครสมาชิกผู้มีส่วนร่วมกับสถานีข่าว สปท. โปรดคลิ๊ก
